16 jaar geleden stelde ik mij kandidaat voor de nieuwe deelraad Centrum. Ik herinner me nog goed dat we op 12 september 2001 een afdelingsvergadering hadden om over het verkiezingsprogramma te praten. Natuurlijk spraken we de dag na 9/11 lang over de aanslagen. Ik vond het bijzonder om die ervaring juist met mijn partijgenoten te delen.
Ik herinner me de Fortuynrevolte, de moord en de onvermijdelijke afstraffingen bij de verkiezingen in 2002. Natuurlijk herinner ik me de verbijstering, maar ook hoe trots ik was om juist in die tijd volksvertegenwoordiger te mogen zijn.
Soms heb ik het gevoel dat we al 16 jaar aan het discussiëren zijn over de vragen die toen op tafel werden gelegd. En ik heb het gevoel dat we in die discussie stukje bij beetje onszelf aan het verliezen zijn, onze waarden, ons zelfvertrouwen, onze geloofwaardigheid.
We hebben ons laten aanpraten, onszelf aangepraat, eigenlijk, dat wij onze politiek correcte kop in het polderzand hebben gestoken en dus verantwoordelijk zijn voor het multiculturele drama en dat wij, in ruil voor het pluche, onze ziel aan het neoliberalisme hebben verkocht en dus verantwoordelijk zijn voor … alles.
Het is onzin. Terwijl anderen nog bezig waren met “benoemen,” waren wij aan het investeren in de wijken waar de problemen echt speelde. En het was Melkert, of all people, die, jaren voor Fortuyn, de keerzijde van het neoliberalisme aan de kaak stelde – het egoïsme, de doorgeschoten marktwerking, de schaalvergroting.
We doen onszelf al zo lang zo ongelooflijk tekort en ik merk dat ik er klaar mee ben.
Zelfbewust en met de blik op de toekomst. Dat zou mijn PvdA zijn.
Zelfbewust omdat wat ons verbindt niet wezenlijk veranderd is en nu niet minder relevant is dan een eeuw geleden: de strijd voor een rechtvaardige en solidaire samenleving, de strijd tegen tweedeling en uitsluiting, de strijd tegen het onrecht van de dikste portemonnee, de grootste mond, of de juiste connectie. We hebben die strijd nooit verloochend en we zijn ook de verantwoordelijkheid nooit uit de weg gegaan. Ik ben daar trots op en dat zouden we allemaal moeten zijn.
Met de blik op de toekomst omdat we een progressieve partij zijn. Omdat we niet alleen onze verworvenheden in stand moeten houden of onze fouten moeten herstellen, maar omdat Amsterdam nog niet af is, nooit af zal zijn. Een paar voorbeelden:
De stad verandert maar het succes van de stad heeft een keerzijde. Ons ideaal van een ongedeelde stad dreigt verder uit het zicht te raken. Dat vraagt offers van hen die het meest hebben geprofiteerd van het succes en extra kansen voor hen die dat juist niet hebben gedaan.
De wereld verandert razendsnel. Het onderwijs moet onze kinderen voorbereiden op die verandering en onszelf ertegen wapenen. We zullen net zo hard moeten investeren in volwassenenonderwijs als in het voortgezet en basisonderwijs.
Ook de economie verandert. Als we de markt zijn gang laten gaan dan gaat de stad in de uitverkoop. Dat mogen we niet laten gebeuren. We moeten kiezen voor ondernemerschap en werkgelegenheid die waarde creëert en duurzaam waarde toevoegt.
En de democratie verandert. We moeten de Amsterdammers de macht over hun stad teruggeven. Amsterdammers moeten kunnen meedenken als we plannen maken, meebeslissen als we keuzes maken en meedoen als we aan het werk gaan.
Zelfbewust en met de blik op de toekomst. Daar wil ik jullie, de leden van mijn partij, van overtuigen en daarom wil ik mijzelf kandidaat stellen voor het lijsttrekkerschap van de Amsterdamse PvdA.
Als alle sociaaldemocraten waren zoals jij was ik nog lid, natuurlijk. Veel succes!
We missen je!
We hebben het Neoliberalisme al minstens 15 jaar een dikke kans gegeven en wat is het resultaat? Rellen in Rotterdam, aanslagen in heel Europa met de regelmaat van de aanslagen in Jeruzalem en Ierland in de jaren 70 en 80. Toegenomen armoede waarvan iedereen weet dat de cijfers zelfs als vanouds gemanipuleerd worden en desondanks nog een enorme stijging weergeven.
Wat kan ik zeggen? Stelletje slapjanussen dat jullie je dat allemaal hebben laten aanpraten? Stelletje slapjanussen dat jullie niet in staat zijn de bevolking het echte verhaal voor te houden wat bij de SP duidelijk wél lukt, maar helaas slechts een deel van de bevolking overtuigd?
Voor mij is het allemaal begonnen toen de PvdA op last van opmerkingen van wijlen Pim Fortuyn onder leiding van Balkenende, besloot de vertaalde formulieren en brochures voor de eerste generatie gastarbeiders af te schaffen. Toen onder leiding van CDA en onder toeziend oog van PvdA-ers ons gedoogbeleid werd afgeschaft en onze jeugd opnieuw groeiende drugs problematiek begon te vertonen.
Veel belangrijker: wetenschappelijk onderzoek bewees dat dit zou gebeuren, de media heeft het er liever niet over. De wetenschap had dit niet eens als speerpunt. Speerpunt was de oeverloze verspilling van overheidsgeld zolang we kleine jongens en soft-drugs zouden blijven pogen te bestrijden. CDA kreeg een tweede kans en kijk waar we staan. Ze hadden helemaal gelijk in de jaren 70 in dit destijds prachtige land. We smijten werkelijk met geld van de bevolking nu. Gooien bommen en ontmantelen wietzoldertjes met hele pelotons zwaar bewapende agenten.
Voor mij was het klaar toen ik vorig jaar na de aanslagen in Brussel iemand bij ‘Wakker Nederland’, één van de rechtse kanskrijgers, bij de vraag waarom dit in Brussel kon gebeuren schaapachtig hoorde zeggen:”Dan doen we in Nederland dus toch iets goed.” Nee! We deden in Nederland iets goed en dat heeft 15 tot 20 jaar na dato nog steeds effect! Claim die werkelijkheid! Het was de PvdA die er voor zorgde dat ook de Nederlanders die eigenlijk niet meetellen dit land begrepen. Dat zelfs de nieuwkomers die de taal nog niet machtig waren dit land konden begrijpen.
Twee punten die een werkelijk tolerant land bewijzen. Ik heb het nog niet over de Zorg en het onderwijs gehad. Of het feit dat je sinds 1-1-2017 en voor het eerst sinds de tweede wereldoorlog niet meer ‘verzekerd’ bent van een inkomen waarmee je de maand daarop de boodschappen, de hypotheek en de school van je kinderen nog kunt betalen. Voor velen zal de overgang van WW naar de bijstand binnenkort een loonsverhoging zijn. Maar dat moet nog worden ‘opgepakt door de Media’. Daarvoor is het drama nog niet groot genoeg.
Wat Rutte een prachtig land noemt is het land noemt is een land waarvan hij geen enkel besef toont te weten waarom. Dus ik begrijp je. Ik duim voor je. Maar ik stem nog lang niet voor de PvdA. Het moet klaar zijn met de achterhoedegevechten binnen de partij. Het is de generatie die in hun idealistische jaren de pracht van idealisme op dit land projecteerden, die nu doodsangsten, passend bij de leeftijd, op datzelfde land projecteren. Die met de kracht van een tijger hun jongen aan het doden zijn. Dat achterhoede gevecht moet voorbij zijn. Angst is handig als je aangevallen wordt door een tijger. Dan spring je hoger en loop je harder. Maar vernieuwing is geen tijger. Denkbeelden zijn geen angstaanjagers. Stop met reageren. Vraag aan de generatie die NU idealistisch is waar onze kansen liggen en licht ze eerlijk voor over hoe we dit land ooit prachtig hadden gemaakt.
Het was krachtig. Want de afbraak duurt al ongelofelijk lang. We maken duizenden mensen af in het Midden Oosten, maar tot op heden zijn er in NL maar weinig broers, zussen, zonen, dochters of vaders en moeders opgestaan om de logische wraak te nemen. En geslaagd is het nog niet één keer. Ga jij de harde woorden spreken die maken dat we aan het eind van het proces elkaar de hand schudden? Stoppen met ruzie maken en weer vrienden worden? Binnen de partij? Met Groen Links, de Partij voor de Dieren, SP, Denk (ja? Ja!).
Ik zal je stap op de loopbaanladder van een politicus in ieder geval kritisch volgen en ik wens je hoe dan ook succes om je ideeën na te jagen en niet per ongeluk en ongemerkt te verloochenen. Zoals vele van je collega’s die je voorgingen steeds weer deden naarmate de ladder hoger beklommen werd en de grond onder voeten steeds verder weg was.
Een inspirerende reactie en ik herken de frustratie. Maar ik geloof dat dat wederzijds is. Heel veel dank
Dank en succes! Dat in ieder geval.